Χρονική εξέλιξη

1839 Charles Goodyear εφευρίσκει τη διαδικασία βουλκανισμού, που
μεταμορφώνει λάστιχο σε ένα στεγνό, σκληρό, ελαστικό υλικό.

1858 Οι χημικοί Friedrich Kekulé και Archibald Couper δείχνουν ότι τα βιολογικά μόρια αποτελούνται από άτομα άνθρακα που είναι συνδυάζονται χημικώς σε
διάφορες συνθέσεις.

1870 Ο John Wesley Hyatt φέρνει σελιλόιντ στην αγορά, ένα πλαστικό που είναι κατασκευασμένο από χημικώς τροποποιημένα χαρτοπολτού και νιτρικά που
ονομάσετε κυτταρίνης.

1887 Ο Graf Hilaire de Chardonnet εισάγει μια μέθοδο για να γυρίσετε τα
διαλύματα νιτρικού κυτταρίνης σε μετάξι Chardonnet, η πρώτες συνθετικές ίνες.

1909 Leo Baekeland εφευρίσκει βακελίτης, το πρώτο πλήρως συνθετικό πλαστικό.

1920 Ο Hermann Staudinger θεωρεί ότι η πολυμερή είναι μεγάλες αλυσίδες που αποτελούνται από μικρότερες μονάδες που επαναλαμβάνονται εκατοντάδες ή
χιλιάδες φορές. Αργότερα του δίνετε το βραβείο Νόμπελ για την έρευνά του
σχετικά με τη σύνθεση και τις ιδιότητες των πολυμερών.

Δεκαετία του είκοσι Ο Kurt Meyer και ο Herman Mark χρησιμοποιούν ακτίνες Χ
για την εξέταση της δομής της κυτταρίνης και άλλων πολυμερών, και να παρέχει πειστικές αποδείξεις ότι η δομή των πολλαπλών υπομονάδων για κάποια από τα
μόρια.

Τέλος της δεκαετίας του είκοσι Ο Wallace Hume Carothers και η ερευνητική
του ομάδα από το DuPont συνθέσαν και ανάπτυξαν εφαρμογές για συνθετικό πολυεστέρα, νεοπρένιο και νάιλον.

1930 Γερμανοί ανάπτυξαν από βουταδιένιο, ένα υποπροϊόν πετρελαίου συνθετικό λάστιχο δύο ειδών (Buna S και Buna-N).

Δεκαετία του τριάντα Ο Paul Flory ανέπτυξε μια μαθηματική θεωρία για τη δημιουργία δικτύων πολυμερές, "στο οποίο σχηματίζουν υγρά πολυμερών και συνεταιρισμούς, και γίνονται όπως το λάστιχο ευέλικτο." Flory λαμβάνει το 1974
το βραβείο Νόμπελ για τη δια βίου συνεισφορά του στην χημεία πολυμερών.

Δεκαετία του σαράντα Ο Peter Debye ανέπτυξε μια τεχνική που διάθλαση το
φως για τη μέτρηση του μοριακού βάρους με τη χρήση μεγάλων πολυμερών.

1950 Ο Norton Higgins παίρνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την διαδικασία για την παραγωγή polyglycolic οξύ, ενός πλαστικού το όπιο εξασθένηση σιγά και
ελέγχοντας από το ανθρώπινο οργανισμό.

1963 Ο Edward Schmitt και ο Rocco Polistina περνούν δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για
τα πρώτα βιοαποικοδομήσιμα, συνθετικά χειρουργικά νήματα από polyglycolic οξέο, ένα πλαστικό πυρήνα για την κατασκευή των ιστών.

1975 Ο Robert Langer και ο Μ. Judah Folkman χρησιμοποιούσαν πολυμερή για να απελευθερώσουν χημικές ουσίες που αναστέλλουν το σχηματισμό των αιμοφόρων αγγείων και εισάγουν ένα νέο τύπο θεραπείας του καρκίνου. Οι μελέτες δείχνουν επίσης τη σκοπιμότητα μιας ελεγχόμενης απελευθέρωσης των μακρομορίων.

1986 Ο Langer και ο Joseph Vacanti διαδηλώνουν ότι τα κύτταρα του ήπατος συρόμενα σε ένα πλαστικό πλαίσιο, άμα μεταμοσχευθούν σε ζώα, μπορούν να παραμείνουν λειτουργικά μετά τη μεταμόσχευση. Αυτό ανοίγει το δρόμο για το
νέο πεδίο της «τον μηχανικών ιστών».

1996 Η αμερικανική υγειονομική υπηρεσία ενέκρινε στους Langer και Henry Brem
για πρώτη φορά την μεταμόσχευση πλακών πολυμερούς για την αντιμετώπιση των όγκων του εγκεφάλου.

1997 Κλινικές μελέτες δείχνουν ότι τεχνικό δέρμα μπορεί να θεραπεύσει τα έλκη
του δέρματος από τους ασθενείς με διαβήτη και να καθορίσει την πιθανή κλινική σκοπιμότητα της κατασκευής των ιστών.

-> Επιστροφή

19.01.2009

Η πρώτη ύλη, το πολυμερές ΡΕΤ μπορεί να παραχθεί μέσω δύο διαφορετικές συνθετικές πορείες. Το αρχικό υλικό για την πρώτη επιλογή είναι τερεφθαλικό οξύ (engl. Terephthalic Acid)…

-> Επόμενο

Διαλογή της φύσης

18.03.2008

Άνθρακα άτομα μπορούν να αποτελέσουν μέχρι και τέσσερα άλλα άτομα, κάθε
άτομο καταλαμβάνει την γωνία ενός Tetrahedron ή μιας πυραμίδας, βασική
ανακάλυψη στα τέλη του 19ου Αιώνα. Περισσότερα άτομα άνθρακα μπορούν να συνδυάζονται για να σχηματίσουν μεγάλες μοριακές αλυσίδες, ή τα πολυμερή σε δισεκατομμύρια συνδυασμούς.

-> Επόμενο